IN THE BACKYARD OF KINGS - ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ

Είναι ένα γνωστό φαινόμενο οτι όσο μεγαλώνουμε ο χρόνος φαίνεται να περνάει όλο και πιο γρήγορα. Οτι πήρε αμετρητο χρόνο για να γίνει στην παιδική μας ηλικια εχει ήδη γίνει και περάσει πρίν καταλάβουμε οτι ερχόταν. Η επιτάχυνση του χρόνου που βιώνουμε μέσα στη ζωή είναι κυρίως συνδεδεμένη με την αντίληψη μας του κόσμου γύρω μας και της εμπειρίας μας, και με το πώς η αντίληψη αυτή αλλάζει όσο μεγαλώνουμε. Η ταχύτητα του χρόνου μοιάζει να καθορίζεται κυρίως απο το πόσες πληροφορίες το μυαλό μας απορροφά και επεξεργάζεται - όσο περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν, τόσο πιο αργά κυλά ο χρόνος. Τα πράγματα γύρω μας μοιάζουν όλο και πιο οικία όσο περισσότερο ζούμε.Ταξιδέυουμε τους ίδιους δρόμους, πάμε στα ίδια μέρη, μιλάμε στους ίδιους ανθρώπους, δεσμευόμαστε στις ίδιες ασχολίες. Με όλη αυτή την παρομοιότητα, αρχίζουμε να αγνοούμε τα ερεθίσματα πού ήταν ώ, τόσο συναρπαστικά. Η οικιότητα γεννάει την αδιαφορία, αν όχι τον κορεσμό. Οι ποιητές και οι καλλιτέχνες συχνά εχουν αυτη την «παιδική» αντίληψη - πραγματικά είναι και αυτό που δίνει τα ερεθίσματα για την δουλεία τους. Συχνά εχουν μια αίσθηση του «παράξενου» και θαυμασμού για πράγματα που ο κόσμος θεωρεί δεδομένα, και νιώθουν την ανάγκη να καταγράψουν και να πλαισιώσουν τα πιο έντονα ερεθίσματα. Brian Hines

επιμέλεια: Ειρήνη Λιναρδάκη / Vincent Parisot

Περισσότερες πληροφορίες:
http://backyardofkings.blogspot.com
http://www.linardaki-parisot.com

Καλοκαιρινό κρυφτό
“Δεν είναι ποτέ αργά για να έχουμε μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία”

Κρυμμένη πίσω από ένα βράχο στην άκρη της θάλασσας ακούω έναν βρυχηθμό; δεν είναι ο ήχος των κυμάτων που χτυπούν την ακτή, αλλά ο ήχος του αίματος που τρέχει μέσα στις φλέβες μου, ο κτύπος της καρδιάς μου επιταχύνεται και κάνει το δέρμα μου να κοκκινίζει και με τρώει. Ο ήχος αντηχεί, εντείνοντας τις αντιδράσεις του σωματός μου αναμένοντας τη δυνατότητα να βρεθώ. Μπορώ να βρεθώ; Θα ήθελα να βρεθώ; Θα έπρεπε να βρεθώ; Παρακαλώ βρείτε με. Παίζουμε κρυφτό και είμαι το θήραμα, ένα μικρό παιδί που πιστεύει οτι είναι αόρατη για τον κυνηγό της.
Αυτά είναι τα συναισθήματα της παιδικής μου ηλικίας - ενθουσιασμός, προσδοκία, ανησυχία, φόβος, λαχτάρα, και χαρά που συνυπάρχουν στην αρχή του κύκλου της ζωής του ανθρώπου.
Στην Πίσω αυλή των βασιλιάδων είναι μια προσπάθεια να φέρουμε στο νού αυτές τις ημέρες, όπου τα όνειρα και η ζωή ήταν ένα και το αυτό.
Η έκθεση αυτή είναι μία ωδή για το μυθό των μικρών παιδιών που ονειρέυονται να μεγαλώσουν, την αίσθηση του χρόνου και την απώλεια της, την έκπληξη για τα θαυμάσια πράγματα.

Η Ειρήνη Λιναρδάκη και ο Vincent Parisot παρουσιάζουν εδώ έργα και κείμενα από καλλιτέχνες και μη καλλιτέχνες εξίσου